Hepimiz bazen birileriyle o kadar yakınlaşırız ki;

Hepimiz bazen birileriyle o kadar yakınlaşırız ki;
Dostluğumuzu ya da kardeşliğimizi hiçbir şey engellemiyormuş gibi görünür…
Bizi ayıran küçücük bir köprü vardır, hepsi o kadar…
Ama tam sen bu köprüye adım atacakken sana şu soruyu sorsam:
“Bu köprüyü geçip bana gelir misin?…”
İşte o anda artık bunu istemeyiverirsin, sorumu tekrarlasam öylece suskun kalırsın…
O andan itibaren aramıza dağlar ve azgın nehirler girer, bizi ayıran ve birbirimize yabancılaştıran duvarlar bitiverir önümüzde ve bir araya gelmek istesek de artık yapamayız…
Ama o küçücük köprüyü düşündüğünde, sözcüklere sığmayacak kadar büyüyüverir gözünde; yutkunur ve şaşar kalırsın…

(…Friedrich Nietzsche)