Uzak Değildi Aslında

Uzak değildi aslında, hiçde olmadı, olamadı, hak ettiği yerlerden
Bir perdelik mesafede idi kendiyle kendi arasında ki hep, o kadar
yakın dı
Dışarısı soğuktu ama olsun, o zaten severdi yağmurda zatüre olmayı
Açmak istedi ama açılmadı kapı,
Anladı,
Yine bugün, yarın ki gibi cezalandırmıştı onu Tanrı
Cam arkasından baktıda baktı kendine, uzadı uzadıya
Dışarı da oynayan sahne aslında onun rolüydü
Aslında O kızla O sokakta O yürüyecekti, yürümeliydi
O şarkı çalmalıydı yine birgün parkta O’nunla otururken
ve O’nu düşünmeliydi yine defalarca O’nun yanındayken
Konuştukça daha çok susmak istedi nefret eder gibi dilinden.
Yine rolü başkasına verilmişti ve
yalnızları oynamalıydı onlarca birliktelik arasından.
Bir çizik daha attı ömründeki günlere ve kapatti gozlerini sımsıkı.
Öylesine basitti
Basitti kendin de kalanlar insanın
Hiçbir söz edemezmiydi yoksa etmezmiydi kendi kendine
Bilinmez
O günde sustu aynen öncekinde yaptığı gibi
ve cezalandırıldı hep dünle yarın arasında yaşamaya
Duvarında tek bir söz boyanmıştı sadece pastelden
“Ya kazanırsın Ya kaybedersin”
Yani hep kaybederisin.

***

Yalnızlar kendi aralarında ikiye bile ayrılamazlarmış.

tarihseL sapma @ 03.26