Faili Meçhul

Özledim?
Özlüyorum?
Sanırım özlemek benim kaderim. Artık saatlere bakmaktan korkar oldum.
Senden ayrı kaldığım anları anlatan bütün süre göstergeleri düşmanım.
Sadece senin hediye ettiğin saate bakıyorum bazen. Kavuşmamıza ne
kadar var diye. Ayrılık için acı veren, kavuşmak için ümit veriyor.

Biliyor musun? Acı çekmek alışkanlığım artık. Elimdeki sigarayı
alışkanlıkla yaktığım gibi, özlemini alevlendiriyorum sık sık.
Sigaranın ağzımda bıraktığı gibi bir acı bırakıyor hasretler
yüreğimde.

Dur! Dokunma! Sen bile olsan değme hasretlerime. Parmak izin kalır
belki. Bir gün öleceğim. Herkes gibi? Sessizce ayrılacağım
insanların arasından. Ölüm nedeni diye hasret yazacaklar raporuma.
Hasretime dokunma, failim olduğunu bilmesin kimse. Bilmesinler bana
işkence ettiğini. Ve yüreğimi alevlere verdiğini. Uzaktan bak.
Yanışımı, sadece yanışımı izle. Her yanışın bir bitişi var elbet,
istemesem de.

Tek lüksüm; özlemek seni.
Acı da keyif verir zaman zaman.
Hiçbir zaman kusursuz bir aşk vaat etmedim sana. Hiçbir zaman söz
vermedim hakkını veremeyeceksem. Hasretimde kusursuz değil. Kapatma
düğmesi yok mesela. Hep içimde bir yerleri yakıp, dipteki her hangi
bir anıyı canlandırıp kor bir tepsiyle sunmakla varlığını
hissettiriyor.

Ağlamak isterdim. Yasakladın. Ağlamaktan yoksun gözlerimle yollarını
arşınlıyorum. Üç beş gün sonrasını koparıyorum takvim yapraklarının.
Ve gülerken ağlamayı sanat haline getirdiğimi anlamaman için
dudaklarıma bir tebessüm yerleştiriyorum. Acımı kamufle etsin diye.
Ölüye bir gün, deliye her gün ağlanırmış; doğru! Aklın ve mantığın
uzak kaldığı, akıldan yoksun bir aşkla dolu kalbimde göz yaşlarıma
kelimeler giydiriyorum. Bir yazı oluyor, bir şiir oluyor. Bazen
mektup, bazen şarkı oluyor. Bir tek hasretime ilaç olmuyor.

Suçlamak mı?
Hayır!
Seni suçlamıyorum.
Sabaha kavuşma noktamda hala uyuyamamış olmam senin suçun olmamalı.
Benden yollar yollar uzakta, uykuma kastetmiş olamazsın. Filan tarihin
gecesinde neredeydiniz sorusuna verebileceğin ?taa
uzaklarda? cevabına sahip birisinin suçlu olmasını
düşünemiyorum. Aslında bir suçlunun aranması da gerekmiyor, hasretin
başladığı yerde.

Dur! Dokunma! Sen bile olsan değme hasretlerime. Parmak izin kalır
belki. Failim olduğunu bilmesin kimse. Faili meçhul bir sevda kurbanı
olayım ben. Böylesi daha adil bence?